Gwałtowne więdnięcie liści

Typowym objawem werticiliozy jest gwałtowne więdnięcie liści. Najpierw na liściach pojawiają się pomiędzy ich nerwami żółte, a potem brunatne przebarwienia. Rośliny tracą turgor, więdną i zamierają. U niektórych roślin przebiega to w odmienny sposób, na przykład jesiony zrzucają zielone liście bez wcześniejszych oznak więdnięcia. Wiązki przewodzące porażonych roślin, zwłaszcza w korzeniach i dolnej części łodyg, mają nietypową, brunatną lub czerwonawą barwę (jest to widoczne na przekrojonym pędzie). Przy dużej wilgotności powietrza można na nich dostrzec biały nalot grzybni. Grzybnia patogenów rozwija się w naczyniach i cewkach i zatyka je swoją masą, co uniemożliwia przewodzenie wody z solami mineralnymi i powoduje więdnięcie i obumarcie roślin.

Na jakich roślinach występuje

Gatunki Verticillium atakują ponad 60 rodzajów różnych roślin, zarówno zdrewniałych, jak i zielnych. Do najpowszechniejszych należy werticilioza drzew i krzewów owocowych, werticilioza drzew liściastych, werticilioza maliny, werticilioza pomidora, werticilioza truskawki oraz werticilioza ziemniaka.

Jak rozprzestrzenia się choroba

Patogeny mogą glebie mogą przetrwać przez wiele lat. Infekują rośliny przez włośniki i rany, a rośliny zielne nawet przez nieuszkodzoną tkankę okrywającą. Infekcja następuje głównie w podziemnej oraz przyziemnej części rośliny. Choroba z jednej rośliny może przenosić się na drugą przez stykające się korzenie.

Jak uniknąć choroby

Werticilioza to groźna choroba, której zasadniczo nie da się leczyć, można tylko jej zapobiegać. U drzew zdarzają się przypadki samoistnego wyleczenia. Jest to możliwe dlatego, że grzyb ma ograniczone możliwości przerastania między kolejnymi warstwami słojów przyrostów rocznych. Przede wszystkim do uprawy należy wybierać odmiany odporne na grzyby z rodzaju Verticillium, a sadzony materiał szkółkarski musi pochodzić tylko ze zdrowych sadzonek. Zaleca się także zaprawianie nasion czy bulw (np. ziemniaka) zaprawą z fungicydami. Niszczy to patogeny znajdujące się na powierzchni bulw czy nasion. Należy pamiętać także o zabezpieczaniu wszelkich uszkodzeń oraz miejsc po cięciu czy innych zabiegach pielęgnacyjnych. Silnie porażone rośliny należy usuwać wraz z bryłą korzeniową chorych roślin. Takie rośliny najlepiej spalić (nie wolno umieszczać ich w kompostowniku). W ograniczeniu rozwoju choroby sprawdza się także stosowanie płodozmianu z kilkuletnimi przerwami w uprawie tego samego gatunku rośliny. Na przykład na polu stosuje się zmianowanie ziemniaków ze zbożami i roślinami strączkowymi.