Skąd pochodzi sałata?
Sałata siewna (Lactuca sativa) to gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych (Asteraceae) występujący tylko i wyłącznie w uprawie. Wyhodowana została z sałaty kompasowej (Lactuca serriola), jako roślina pozbawiona goryczy i kolców oraz o rozbudowanej blaszce liściowej. Była znanym i popularnym warzywem już w starożytnej Grecji i Rzymie oraz w starożytnym Egipcie. Z okresu Starego Państwa pochodzą rysunki przedstawiające stoły z główkami sałaty oraz jej uprawę. Dziko rosnące sałaty, a także sałata uprawiana w starożytności miały gorzki smak. Dlatego była jednym z gorzkich ziół, które m.in. Żydzi dodawali do mięsa w okresie Paschy. W Polsce sałata siewna jest uprawiana jako smaczne warzywo, ale spotykana jest także forma dziczejąca (efemerofit).
Jak wygląda sałata siewna?
Sałata siewna z wyjątkiem sałaty łodygowej tworzy silnie skróconą łodygę, która wydłuża się podczas wytwarzania pędu kwiatostanowego (osiąga wysokość 80-150 cm). W zależności od odmiany sałaty tworzą liście różnorakiego kształtu, barwy i wielkości. Kwiaty tej rośliny są samopylne, obupłciowe, drobne, jasnożółte, języczkowate, zebrane w koszyczki tworzące podbaldach. Owocem są niełupki, opatrzone w szerszej części puchem kielichowym, który stanowi aparat lotny. Sałata siewna tworzy palowy, wrzecionowaty korzeń, posiadający liczne korzenie boczne.